Malezya günleri

Yazı ve fotoğraflar: TUBA YÜCE

Malezya’da tek bir mevsim var, o da yaz. Hava sıcaklığı ortalama 30 derece. 20-25 derece olduğunda üşüdüklerini söylüyorlar. Ben Türkiye’deki mevsimleri anlatırken hayretle dinlediler; hiç kar görmemişler meselâ.

Malezya’da yağmurlar da bizim bildiğimiz gibi değil, bardaktan boşanır gibi yağıyor. Tabii bu kadar sıcak ve yağmur bir araya gelince her yer yeşilliklere bürünmüş. Kocaman ağaçlar, benden büyük yapraklar var.

Bir de tropikal meyveler var. Kiminin tadı kokusu çok, kiminin dışı acayip ama hiç tadı yok.

Kuala Lumpur’da bir botanik bahçesine gittik. Muz ağaçlarını, yerden çıkmış ananasları görünce çok hayret ettik. Marketten aldığımız bir meyvenin bitki halini görmek insanı şaşırtıyor: Sübhanallah, bu kara topraktan bu koku, bu tat, bu şekil nasıl çıktı? Babamın her zaman tekrarladığı gibi, kim yaptı bunu kim?

Hiç tadı yok dediğim meyve bu, ejder meyvesi. Sanırım Türkiye’de de yetiştirmeye başlamışlar.

Malezyalı arkadaş “Hindistan cevizlerini nasıl topluyoruz, biliyor musun?” diye sordu ve anlatmaya başladı. Köylüler maymunlara “Git, getir” diyormuş, maymun da ağacın tepesine tırmanıp hindistan cevizini getiriyormuş. Arkadaşım “Biz onlara küçüklüklerinden itibaren yemek veriyoruz; bize alışıyorlar” dedi.

Kuala Lumpur’da çok büyük bir kütüphaneye gittik. Bizim bildiğimiz kütüphanelerden biraz farklı burası: Ayakkabıları çıkarıp da giriliyor kütüphaneye.

Beş katlı kütüphanenin bir katında insanlar gelip sessiz bir şekilde ders çalışırken, diğer katta grup halinde ders çalışabiliyorlar. Alt katta çocuklar oyun oynuyor. Her katta mescit var.

Burada yemekler çok baharatlı. Acı meyvelerin üstüne bile acı döküp yiyenler var. Bir de tatlıyı çok seviyorlar. Denizden çıkan her tür şeyi yiyorlar. Genelde yemekleri elleri ile yiyorlar çatal pek kullanılmıyor. Çoğu insan çalıştığı için evde pek yemek pişmiyor, genellikle dışarıda yemek yiyorlar; dolayısıyla yemek yerleri hep dolu oluyor. Eğer Malezya’ya gitmeyi düşünüyorsanız yanınıza bir miktar yiyecek almanızı tavsiye ederim; çünkü burdaki tatlar bizim alışık olduğumuzdan biraz farklı.

Malezya’nın camilerinde ayakkabıları avlunun dışında çıkarıyoruz. Mermerlere ayakkabı ile basılmıyor.

Camiler tertemiz. Kâbe’yi hatırlatıyor bazı camiler.

Pembe minareli Putra jaya camii Malezya’da mutlaka görmeniz gereken yerlerden biri.

Camie gelen turistlere dışarıda kıyafet veriliyor. Şortlu erkeklere de etek veriyorlar.

Camiler sadece namaz mekânı değil, yaşam alanı. Ramazan’da iftarlar veriliyor, çeşitli programlar düzenleniyor. Anne babalar teravih namazını kılarken çocuklarını oyun alanlarına bırakabiliyorlar.

Malezya’da Hindistanlılar ve Çinliler çok. Bazen insan kendisini Hindistan’da gibi hissediyor, bazen Çin’de. Bir de İngilizler var. Burada arabalar ters: İngiltere’deki gibi şoför koltuğu sağda. Dolayısıyla yollar da ters.

Yolda karşılaştığımız birbirinden farklı onca sima, bana şu âyeti hatırlattı:

Ey insanlar! Biz sizi bir erkekle bir dişiden yarattık; sonra da birbirinizi tanıyasınız diye sizi milletlere ve kabilelere ayırdık. Allah katında en değerli olanınız, en ziyade takvâ  sahibi olanınızdır. Allah ise herşeyi bilir, herşeyden haberdardır. (Hucurat, sûresi, 49:13.)