HATİCE BİNNUR

Ayaklarım belli adımlarımdan sonra sıska bedenimi tartamaz hale gelip de o beni kucağına aldığında, tüm ağırlığım kuş gibi olurdu. En son model arabadan daha fiyakalıydı onun kolları.

Yaslandığım omzu, o mis kokusu, ona kendimi bırakışım, dayanışım…

Nasıl bir huzurdu o!

Kafam kafasıyla çapraz haldeyken sırtından aşağı kayan gözlerimin önünden hızlıca geçen iki adet siyah ufak topuk… Oyuncak gibi seyrederdim, ninni gibi dinlerdim; tık-tık, tık-tık… Uykuların en tatlısı onun kollarında, onun omuzunda…

Onun yükü çok mu hafifti sanki? Kimbilir bu kez hangi birimiz için yetişmeye çalışıyordu bir yere, hangi ihtiyacımız için…

Evden çıkarken ne işler bitirmiştir, şimdi düşünüyorum da. O zaman bunlardan bîhaberken, o yorgunluğa bir de ben ekleniyordum.

Ne temizdi herşeyi. Başörtüsü değerken yanağıma rüyalarım mis gibi…

Annemin nefesi… Kalbimiz karşı karşıya. Ayakkabısının aceleci sesine karışırken kalbinin sesi hep bir telâş, bir cefa…

Tam da olmak istediğim yerdi onun kolları. Ben yorgunluk çaresizliğiyle onun kollarındayken, o ise belki de taşıdığı bu yorgunlukla hafifliyordu; kalbini kalbime ekleyerek duaları bana geçiyordu.

Gülümdü benim, canıydım onun. Sadece ben değil, dört canından payıma en küçük olandım. O ise dördümüzün nefesinin kesiştiği en huzurlu limanımız…

Kalbinde dört kişi daha atıyordu kendisinden başka. Dört kişinin mutluluğu, dört kişinin burukluğu. Kalbi genişti annemin.

Hüznünü en ağır şartlarda bile gizledi. En muhtaç anında bile desteğini esirgemedi.

Parmaklarının kıpırdamaya takati olmadığı son yılının son günlerinde tuttuğum elini “Beni bırakma annem” dediğimde başını “tamam” dercesine oynatarak, elimi bir hamleyle sımsıkı sıkarak, son nefesini vermek için adeta bizi bekleyerek şahit etmişti teslim oluşuna.

Annem.

Anne.

Yaratılmışlar hakkında en yürekten söylenen kelime.

O gitse de, şahit olduğum son nefesini verdiğinde, o an tutuldu nefesim benim de.

Şimdi onun verdiği son nefes benim her günümde, gecemde, uykumda, uyanışımda, her duamda.

O ise, kalbine sığdırdığı dört kalp ile verdiği nefesi yakalarken ben şimdi kalbi atanım kalbimde…

7 YORUMLAR

  1. Canım Hatice kardeşim, Maşallah sana ne kadar güzel ifadeler. Çok duygulu ve edebi. Inşallah nice yazılarını okumak ve ince ince tefekkür etmek dua ve temennisiyle… Ümit bey diyor ki: Ders kitaplarına girecek bir yazı.

  2. Cnm yüreğine kalemine kalbine sağlık .çok güzel ifade etmişsin.kızımı bu gece senin yazını okuyarak uyuttum hikaye okur gibi.kızım anne ne güzelmiş bir daha okurmusun dedi tekrar tekrar okunası bir yazı olmuş

  3. Canım arkadasim bazi insanlar vardir ya yuregi yüzüne yansır senin yüreğinin güzelliği
    kelimelerine de yansımış maasallah.Ümit bey e de katılıyorum
    Yazilarinin devamını büyük bir sabirsizlikla bekliyorum.