ŞEYMA GÜR
Siz bir lâle olsanız, bütün kış toprak altında yeryüzüne çıkıp, çiçek açacağınız günü hayal etseniz
Bu hayalle harıl harıl çalışsanız
Sonra bahar ufukta göründüğünde
Fatır-ı Hakiminizden “Haydi şimdi!.. Ol!” emrini aldığınızda
Bütün aşkınız ve şevkinizle toprağı delip hava âlemine doğru ilerleseniz
Ama o da ne?
Sizden önce davranmış kocaman bir yaprak önünüzü kesmiş olsa
Ne yaparsınız?
Bu lâlecik engel tanımamış!
Süngücüklerini yaprağa geçirmiş ve…
“Çekil önümden!” demiş
“Neşv ü nema bulacağım ben”
Çekirdeğimde özenle sakladığım güzelliklerimi, önce beni inceden inceye tanzim ve takdir ederek yaratan Hâlıkımın,
Sonra hayret etmesini, sevmesini bilen, müştak kulların nazarına takdim edeceğim
Nice Esmaya tecelligâh olacağım
Çiçeklerimle nice gönüllere sürûr vereceğim
Beni bekliyorlar
Bekaya yolculuğum var benim
Varoluş amacımın önünden çekil!
Demiş ve o kocaman yaprağı delip geçmiş!
